Modelki "bez głowy" w atelier fotograficznym. 1970 r.

W połowie lat 70' ubiegłego wieku jednym z największych wyzwań dla fotografa parającego się zdjęciami atelierowymi było oświetlenie sztuczne. Do portretowania wystarczały w zasadzie dwa reflektory, ale poprawne bezcieniowe zdjęcie całej sywetki było już niezwykle problematyczne. Dlatego stosowano wiele rozwiązań pośrednich. Najpopularniejszym było skupienie się na oświetleniu sylwetki, a następnie wyretuszowanie powstałych artefaktów (gł. niepożądanych cieni). Tak powstało np. zdjęcie obok "1381 a3", oraz poniższe "1193 a3".

Prawie pół wieku temu robienie zdjęć o tematyce erotycznej wymagało pewnej odwagi zarówno fotografa jak i modelki. Na takie zdjęcia umawiano się z reguły po godzinach pracy atelier, lub w warunkach domowych. Moje wyposażenie było dość skromne, kilka reflektorów i lamp błyskowych (o sile nie przekraczającej 32-40 p.), statywy, i białe tło rozwieszane na ścianie. W tych warunkach dość często zaliczałem takie wpadki jak na zdjęciu obok "1386 a2". Gdy już udało się ustawić modelkę i pozbyć cieni, to po wywołaniu zdjęcia okazywało się, że w kadrze (lewy górny róg) pojawił się fragment wieszanego tła - było to białe płótno żaglowe o wymiarach 3x3 m.

Na szczęście nie wszystkim modelkom zależało na tle. Zdarzały się amatorki zdjęć sytuacyjnych - "1386 a1". Wszystkie powyższe zdjęcia w gwarze pracowni fotograficznych nazywano zdjęciami "modelek bez głowy".

Niektóre agencje reklamowe zatrudniające modelki wymagały oprócz zdjęć profesjonalnych także zdjęć nie pozowanych, co oznaczało, że modelka nie musiała prezentować skomplikowanych figur akrobatycznych. To jedno z takich zdjęć obok "1194 a4".
.