Jak to z drzewami bywa ...

Jakiś czas temu na blogu Akwamaryny (http://my-time-akwamaryna.blogspot.com/) pojawiło się frapujące zdjęcie drzewa, wykonane nietypowo, bo "pod światło"

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPgxN6swIQZ3bzQhBvZfXRtntja3C0NMtBg0te9iBOIetu_EmX8vf8kZC7aZeMi6_T5QYPTaodc8sKIJLR6BfIrF9bP3R9IiNXV2RBjYoCJXOo-A4bxCMILpva6-qGuX76SwgYi1Zs43M/s1600/akwa+krajobraz.jpg

Gdy, za zgodą autorki, opublikowałem je na swoim blogu, zaczęła się dyskusja. Kilka dni temu drzewo Akwamaryny ponownie pojawiło się także na blogu w formie wspaniałej "szpachelki".
http://witrazezcukru.blogspot.com/2014/12/swieze-bueczki.html#comment-form

http://2.bp.blogspot.com/-UxXo9dB3WMQ/VIMWpiDH9OI/AAAAAAAABwI/plsiK-AlNLw/s1600/JD600203.JPG

No cóż olejem też lubię się bawić, jednak w dobie grafiki komputerowej chciałbym zaprezentować możliwości kilku prostych programów graficznych. Zaczynamy więc od początku. Na obrazie obok, podobnie jak w przypadku obrazów olejnych, zaznaczamy kontury obrazu, i malujemy tło.

Teraz wybieramy pędzel jakim będziemy malować liście, i krzewy (na obrazie obok punkty 1-4). Od wyboru pędzla zależeć będzie to, czy nasz obraz będzie "wykonany" w oleju, nakładany szpachelką, malowany akwarelą, czy rysowany ołówkiem. Ja wybrałem olej.

Przy nakładaniu mokrej farby na mokry podkład następuje dyfuzja, czyli t.zw. przenikanie barw. W grafice efekt taki można uzyskać np. zmiękczaniem obrazu. Dla porównania w kole zakreślonym na czerwono przekopiowałem fragment oryginału zdjęcia. Wybór zdecydowanie padł na korzyść zmiękczonego obrazu.

Liście krzewu /paproci i kłosów trawy (zaznaczone czerwonymi obwódkami) wymagały innego pędzla, co wymusiło kilka prób.

Teraz możemy uzupełnić resztę listowia w prawej górnej części obrazu, wykończyć korę obu gałęzi drzewa, i prowizorycznie zaznaczyć kłosy trawy.

Oryginalny obraz Akwamaryny i Maradag składa się z barw jasnych i ciepłych, ja zaryzykowałem użycie bardziej zimnych barw, co sprawiło, że obraz stał się bardziej ponury (tajemniczy?). I chociaż w grafice komputerowej przejście z barw jasnych do ciemnych odbywa się głównie za pomocą jednego kliknięcia, to jednak program programem, a człowiek człowiekiem. Konieczne były drobne poprawki.






Obraz jest już prawie "gotowy" ... do poprawienia go w całości i w szczegółach. Wykonanie w formie graficznej zajęło ok. 2 godzin. Wnioski jakie wyciągnąłem z malowania tego obrazu na podstawie zdjęcia nie są jednak zachęcające. Trzy obrazy, czyli zdjęcie, szpachelkowanie, i grafika komputerowa to wynik wyłącznie osobistych wrażeń ich autorów. Każda z osób widziała ten obraz inaczej, i nawet Akwamaryna kierująca obiektyw na drzewo, przyznała, że wahała się czy opublikować to - jej zdaniem nieudane - zdjęcie.


Oczywiście głównym problemem, przewidywanym w zasadzie od samego początku, jest oddanie refleksów świateł prześwitujących przez gałęzie drzewa, i feerii tych barw. Jest to zawsze najtrudniejsze zadanie, bo wszystko zależy od wrażeń osobistych. Wypada więc cieszyć się, że wrażenia te okazały się wspólnymi.

Modelki węglem i ołówkiem

Zanim w 1861 r, pojawiła się pierwsza fotografia barwna ok. 20 lat wcześniej wynaleziono technologię pierwszych czarno białych zdjęć. Patent uzyskał Daquerre w 1839 r. Jednak ze względu na znaczny koszt i pracochłonność, fotografia barwna rozpowszechniała się znacznie wolniej. Z ekonomicznego punktu widzenia można przyjąć, że praktycznie do połowy ub.w. na świecie "rządziła" fotografia czarno biała. Miało to swoje uzasadnienie, bo kolor z trudem przebijał się w prasie papierowej i praktycznie nie istniał w przekazie telewizyjnym. Ale, czy tylko z tych merkantylnych powodów fotografia czarno biała królowała przez prawie dwa wieki?


Wszystkie fotografie zaprezentowane w tym poście wykonane zostały na przełomie lat 60'/70' ub.w. na filmie czarno białym, w pomieszczeniu zamkniętym, przy naturalnym oświetleniu dziennym. Zdjęcie "g5" zamieszczone na początku postu jest jednym z tych, które posłużyło mi za podstawę obróbki w różnych technikach gumoolejowych, grafiki wykonywanej w ołówku, i obecnie grafiki komputerowej.
Także w tym blogu na stronie:
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVoy3kXLqJIKdG8B2HxnH0Z3-gqqQ4GZAjk4x6PzHyYt_ehTnqqufDNo7GCDmgySf6Y_hYXbf4UV3xW5GsDHatCKsBUXv2GgfOOL0FK9Er8MX3tlPZjQ7M5LI-EY-3RsVs8qPnJjsj2ws/s1600/741+a4+end.jpghttps://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVoy3kXLqJIKdG8B2HxnH0Z3-gqqQ4GZAjk4x6PzHyYt_ehTnqqufDNo7GCDmgySf6Y_hYXbf4UV3xW5GsDHatCKsBUXv2GgfOOL0FK9Er8MX3tlPZjQ7M5LI-EY-3RsVs8qPnJjsj2ws/s1600/741+a4+end.jpg
zostało wykorzystane przy omówieniu technik barwienia.

Zdjęcie "b1" pokazuje jak grafika rastrowa zmienia wygląd bardzo małych elementów np. pojedynczych włosów i granicy pomiędzy obrazem a tłem.

Na  kolejnych zdjęciach "b3"

 i "b4" widać, że kolejne zmiany koloru tła i obrazu za każdym razem wymuszają poprawianie błędów wprowadzonych skalowaniem rastrowym (jasne obwódki). Oczywiście te wady można usunąć stosując grafikę wektorową, ale nie jest to oprogramowanie otwarte, a więc i zakres stosowania jest znacznie zawężony.










Na zdjęciach "a1-a4" z włosami jest już mniejszy problem, można więc pokusić się o zabawę z tłem i kolorem (Zdjęcia zamieszczam oddzielnie, aby łatwiej można było je przejrzeć w Galerii Systemu Windows).

Zdjęcia "c1

 i c2" stosowałem przy tworzeniu pierwszych komiksów. Ustawienie modelek w dynamicznych pozach na białym tle pozwalało na wmiksowanie ich w dowolny fragment większego obrazu, a w latach późniejszych stanowiło także podstawę do tworzenia obrazów *.gif
.

Rozterki kolorysty, czyli jak kwiat kwiatu ...

Wśród zdjęć prezentowanych na blogach bardzo rzadko trafiam na takie w których autor dokonał zmian znacząco podnoszących wartość artystyczną zdjęcia. Do takich należy poniższe zdjęcie begonii jakie znalazłem na blogu sympatycznej koleżanki Eremi
http://eremi.blog.onet.pl/2014/11/10/2050

Pięknie oprawione zdjęcie, okraszone porywającą poezją, skłoniło mnie do przypomnienia sobie jakie kłopoty miałem jeszcze kilkanaście lat temu, gdy zaczynałem karierę grafika komputerowego. Dość toporne oprogramowania graficzne jakimi dysponował mój pracodawca powodowały, że z prostą graficzną obróbką zdjęcia parałem się nieraz tygodniami. Starsi czytelnicy moich blogów zapewne skojarzą zdjęcie /obraz graficzny z bukietem żółtych róż, jakie zaprezentowałem na blogu "bez komentarza" (http://anzai.blog.onet.pl/2011/03/08/dzien-kobiet/).
Oto jak można je zmienić kolorystycznie.

Z uwagi na to, że zarzucono mi "ściąganie" zdjęć z innych stron poniżej przedstawiam (zdjęcie "c4") poszczególne etapy korygowania usterek. Proszę zwrócić uwagę na niewykończone fragmenty łodyg i liści przy pąkach róż. Na oryginalnym i opublikowanym na "bez komentarza" obrazie można także zauważyć szkice /kontury liści, oraz próbę malowania z przygotowaniem do druku 3D (górny prawy róg).

Początkujących grafików chciałbym też przestrzec przed nagminnie popełnianym błędem. Otóż nie wystarczy wykonanie grafiki i próbne wydrukowanie jej na papierze. Prawidłowo skomponowany pod względem kolorystycznym obraz może zupełnie inaczej eksponować się w miejscu przeznaczenia. Dlatego warto nieraz wykonać kilka kopii w barwach przeciwstawnych, o różnym kontraście i nasyceniu, a dopiero potem dobrać właściwą kolorystykę.

Zdjęcie obok to znany kwiat z rejonów podzwrotnikowych. W oryginale wyglądał nieco inaczej, bo stał dumnie wśród innych, nie mniej okazałych. Po przejściu przez obiektyw aparatu stracił wszystko poza głową. Kolorystyka została jednak zachowana dla dalszych eksperymentów z kolorami.

Bardzo ciekawy efekt pojawił się po zastosowaniu (np. programem GIMP) narzędzia "desaturacja" zamieniającego obraz kolorowy na czarno-biały. Tutaj jednak dodałem lekkie cieniowanie kolorem jasno różowym

a potem żółtawo-czerwonym,

i dorzuciłem jasno szary.

Poza zabarwieniem w kolorach zimnych spróbowałem też cieplejszych, czyli kwiat zabarwiony na żółto, i cieniowany jasno czerwonym kolorem.

Oczywiście można też wykorzystać inne kolory, np. fioletowo czerwony, tylko po co? To pytanie zadałem sobie, mając świadomość, że kolorystyka, tło, kontrast, nasycenie i tp. cechy obrazu należy każdorazowo dostosowywać do głównego przekazu.










Do historii polskiej grafiki przejdzie przypadek grafika, który wygrał konkurs na projekt graficzny tablic nagrobnych, w których zastosował właśnie kolor srebrny. O tym, że taki "kolor" jest niemożliwy do uzyskania dowiedział się dopiero w procesie wypalania porcelitu ... Cała praca poszła na marne, i do tego musiał jeszcze zwrócić koszta na jakie naraził wykonawców.

I tu proponuję czytelnikom zabawę. Proszę znaleźć w sieci obrazy nasycone kolorem srebrnym (albo złotym) i odtworzyć je np. w starych monitorach o niskiej rozdzielczości (lub ekranach TV). Przekonamy się wtedy, że srebro bywa szarością, a złoto żółcią. Oby nie żółcią, która ma nas zalać.

.

W Słońca różnych odsłonach

Jesień, a także wiosna, to pora na najpiękniejsze zdjęcia wschodów i zachodów Słońca - sprzyjają temu mgliste poranki i wieczory. Jak wiadomo Słońce i Księżyc, pojawiające się, lub znikające, tuż nad linią horyzontu przybierają najdziwniejsze kształty i barwy, to efekt dyfrakcji i zniekształceń promieni świetlnych przedzierających się przez najgrubsze warstwy atmosfery.

Oba zdjęcia, powyższe i poniższe, powstały dość przypadkowo. Przebywając w Gdańsku na Stogach próbowałem uchwycić zachód słońca nad morzem. Udało się całkiem nieźle, to zdjęcie: "937a7". Zadowolony wróciłem do żony, która kurowała w domu oparzenia słoneczne, i także z zadowoleniem pokazała mi swój "urobek", zdjęcie poniższe: "936a3". Oba zdjęcia wykonane w tym samym czasie, różnym sprzętem, i różną optyką.

Ze zdjęciem 911a7 wiązałem duże nadzieje, bo niebo było pochmurne i rozpościerała się lekka mgła. Tym razem jednak zawiodła wyobraźnia, poza tym użyłem lekkiego x4 zoom-a, aby wyłapać Słońce i efekt wyszedł dość ponury, w zasadzie taki jaki był. Bo i dzień to był ponury, gdy Słońce zaszło za chmury. ;)

Dla kontrastu przedstawiam zdjęcie "946a1". To był piękny słoneczny dzień, a wschodzące Słońce zapowiadało niezłą pogodę i takie same "foto-łowy". Wokół Słońca naliczyłem aż 11 świetlistych kręgów, i do tej pory żałuję, że nie chciało mi się wyjść wcześniej do parku i tam łapać ten cudny wschód Słońca. Ale co tam, przecież to miały być różne odsłony Słońca :)

.

Informacja

Modelki w światłach rampy

Jak już wielokrotnie wspominałem w połowie lat 80' ub.w., znudzony możliwościami jakie perspektywicznie rozwijała fotografia cyfrowa, rozstałem się na dobre z fotografią tradycyjną polegającą na wykonywaniu zdjęć "od pomysłu do przemysłu". Zacząłem eksperymentować z modyfikowaniem obrazu w procesie obróbki fotochemicznej, a później graficznej (komputerowej). Zdjęcie obok było jednym z pierwszych jakie poddałem celowemu zniekształcaniu.

Modelka, poza nienaturalnymi krągłościami, była prosta jak kij od MOPa, na zdjęciu chciała być jednak krzywa. W fotografii czarno białej uzyskanie takiego efektu było stosunkowo proste ... nienaświetlone zdjęcie pochylało się w odpowiednim kierunku, a potem "doświetlało" powiększone partie obrazu. W fotografii kolorowej doświetlanie nie sprawdzało się, bo zmieniało korekcję barwną (najcześciej na powiększonych fragmentach pojawiał się zielononiebieski kolor), co znacznie zwiększało koszty, z uwagi na ilość próbek.

Zdarzały się również zamówienia na fotografie specjalistyczne, np. białe lub niebieskie tło, specjalne oświetlenie, i ... symulowany dolny kostium kąpielowy. Tego typu zdjęcia dobrze sprzedawały się w zachodnioniemieckich kolorówkach, a odbiorcy, z wypiekami na twarzach, i lupą powiększającą w ręku sprawdzali czy między owłosieniem jest to czego szukają.

Jak zwykle jednak chałtura i merkantylizm zabiły rozwijającą się sztukę reklamową. Odbiorcy coraz częściej żądali zdjęć z pustymi obszarami przeznaczonymi na konkretne reklamy produktów. Już pod koniec ubiegłego wieku zaczęły się więc pojawiać t.zw. "wklejki". Zarówno fotografujący jak i modelka nie mieli pojęcia o tym jaki produkt reklamują, zdarzały się też zabawne sytuacje, gdy w efekcie zapomniano dokleić jakiś fragment obrazu.















Nowy wiek stał się także czymś nowym w tradycyjnym wykorzystywaniu pięknych modelek jako obowiązującego elementu reklamy. Coraz częściej obok reklamowanych produktów pojawiały się piękne panie domu ... ubrane w fartuchy kuchenne, a zdjęcia sukcesywnie zastępowano obrazem audiowizualnym.
.

Zdjęcia, zabawa z kolorami. Odkrywamy to co niewidoczne.

Dzisiaj nieco więcej o zabawie z kolorami. O zasadach tworzenia barwnych obrazów pisałem już wcześniej. Ogólnie stosowane programy graficzne pozwalają wprawdzie w szerokim zakresie zmieniać wygląd naszych zdjęć, jednak nie potrafią zmieniać proporcji barwnych.

Jeżeli mamy zdjęcie podstawowe, najlepiej żeby to był plik RAW, o wspaniałym czerwonym odcieniu,  jak wyżej (n1) to kolejne próby mogą tylko zmienić procentowy udział barw podstawowych.


Możemy więc zmniejszyć udział czerwonego koloru, ale - jak już wiemy z poprzednich postów - automatycznie pojawi się kolor przeciwstawny, czyli zielony (n2).

Możemy jeszcze trochę pokombinować z kolorem żółtym, oraz ogólnym nasyceniem barwnym (i kontrastem), co w efekcie da nam oliwkowy kolor morza (n3) .

Na tym jednak kończą się eksperymenty z kolorami. Mamy wprawdzie ciekawą oliwkę, nie mamy czerwonego morza. Co więc możemy jeszcze zrobić?


Ogólnie dostępne programy nie będą nam już przydatne, przechodzimy zatem do pracy z warstwami i "kanałami alfa", uzyskując np. obraz n4.

O szczegółach jednak w następnym odcinku, bo tutaj chciałbym się zatrzymać nad tym, czego najczęściej nie bierzemy pod uwagę w trakcie robienia zdjęć. Zdjęcie "n4" uznałem jako najbardziej oddające atmosferę niepowtarzalnego wschodu słońca. Zastanowił mnie jednak przebijający się zielony kolor chmur. Dopiero po wielu latach, korzystając z mapy "Google - Earth" ustaliłem, że jest to odbicie od niezwykle bujnie rozrośniętych filipińskich dziewiczych lasów zwrotnikowych rozpościerających się za czarną linią horyzontu. Czyżby więc oczy nas myliły? O tym efekcie już pisałem wcześniej na stronie:
http://foto-anzai.blogspot.com/2014/05/wyobraznia.html#comment-form


Nieco inaczej odkrywamy tajemnice na zdjęciach nocnych. Zdjęcie "091 a1"

(oryginał na stronie: http://szczesliwamalpa.blogspot.com/2014/09/blog-post_9.html#comment-form) to obraz Księżyca z za chmur. Jasne odbłyski na liściach jarzębiny to prawdopodobnie efekt użycia lampy błyskowej. Zawodowy fotograf z pewnością w takiej sytuacji wyłączył by flesza (bo po co przy nocnych zdjęciach błyskać w ciemność, skoro lampa "sięga" najwyżej na 2-3 metry?), tutaj jednak flesz błysnął i powstało bardzo ciekawe zdjęcie j.w.


Z ciekawości zacząłem obrabiać krzew jarzębiny i wtedy pojawił się obraz zachmurzonego nieba "091 a2"

Po zwiększeniu kontrastów z prawej strony na dole (zdjęcie "091 a3" jak niżej) pojawiły się także jakieś zarysy budynków.

Mniej więcej w podobny sposób powstało kolejne poniższe zdjęcie wykonane przez żonę aparatem telefonicznym. Jak sama przyznała, chodziło jej o zdjęcie Księżyca. Skadrowała, strzeliła "słit focię" i dopiero wtedy zauważyła na niebie dwustopniową tęczę. Po obróbce powstał cukierkowy obraz właściwie nie wiadomo czego.

W gwarze fotografów taki styl zdjęcia nazywano "klekotyzmem", od eklektyzmu łączącego inne style. No cóż w fotografii taki styl raczej się nie przyjmie, ale żony to nie zraża. Działa dalej.
.

Modelki - zanim pojawiła się Twiggy ...

Twiggy to słynna modelka lat 60' minionego wieku. Karierę zaczęła już w 1949 r., ale na dobre "zawładnęła światem" kilkanaście lat później. To za jej przyczyną ideałem kobiety stała się drobna dziecięca sylwetka o regularnych rysach twarzy i dużych oczach. Na szczęście nie wszyscy poszli za nowym trendem.

Przez jakiś czas utrzymywał się nadal t.zw. "styl hollywódzki", czyli modelki jeszcze wypasione w ciałko, obfite włosy, i ponętne rysy twarzy.



Dopiero pod koniec lat 70' w Europie powoli do głosu zaczęły dochodzić modelki nieco bardziej umięśnione

oraz w pełnym znaczeniu tego słowa kulturystki, i nie tylko.

Modelka na zdjęciu obok w oryginale miała ciemne włosy, postanowiłem więc nieco poeksperymentować, tym bardziej, że nie miałem zgody na pokazanie twarzy.

Amatorzy nie zważający na panującą modę preferującą modelki t.zw. "wieszaki na ubrania" nadal pstrykali normalne fotki, czyli anatomicznie zbudowanych kobiet.




































.

Wzwody i zawody Słońca oraz Księżyca

Na blogach coraz więcej ciekawych zdjęć, wykonywanych także w porze nocnej. Zdjęcia nocne to trudny i niewdzięczny temat, bo wyniku nie da się przewidzieć. Czasami jest tak, że zdjęcie wydaje się niezbyt ciekawe

http://1.bp.blogspot.com/-XgvXL3Cfs60/VBH-0mBaAKI/AAAAAAAADY4/Qs5OLTY1Sp8/s1600/DSC00463.JPG                                                                                                                                                                                                 

ale po obróbce graficznej zyskuje nową szatę, czasem lepszą, czasem gorszą. 

W kolejnym poście spróbuję na kilku przykładach pokazać co można zrobić we własnym zakresie, aby zdjęcie odkryło wszystkie swoje tajemnice.



Niektóre zdjęcia wykonano w takich warunkach zewnętrznych, że ulepszyć się już wiele nie da, bo zdjęcia są genialne, jak np. poniższe alElli

oraz wiele innych zamieszczonych w galerii Picasa:
https://picasaweb.google.com/114175338512708624226/MorzeSrodziemneWCzerwcu2014R



Podobnie jest ze zdjęciem autora "dyrektorlodówki" Oryginał na stronie: http://pu.i.wp.pl/bloog/102105984/57494150/_DSC0268_QO_big.jpg

tutaj nr "268 a1", które po powiększeniu, i innych zabiegach ukazuje wszystkie szczegóły. Czy jednak takie "ulepszanie" zdjęć jest łatwe i konieczne?  


Część zdjęć poddaje się zwykłej obróbce w programach graficznych, gdzie na zasadzie kliknięcia i przesunięcia suwaka możemy dodać lub ująć pewnych barw. Tak działa np. popularna przeglądarka zdjęć "Galeria fotografii systemu Windows", uruchamiana już poziomu Eksploratora plików zdjęciowych. Wystarczy po uruchomieniu kliknąć górną zakładkę "Napraw" i już można zdjęciom nadawać dowolną barwę. Jest jednak pewien problem.

Wszystkie programy graficzne operują dodawaniem lub odejmowaniem kolorów podstawowych. I tak, w metodzie addytywnej podstawowe barwy RGB (czerwona, zielona, niebieska) mieszamy za pomocą ich dodawania, tak jak obok (obraz z sieci).







http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e8/AdditiveColorMixiing.svg/220px-AdditiveColorMixiing.svg.png

W syntezie subtraktywnej barwy podstawowe odejmujemy od siebie.





http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/ac/SubtractiveColorMixing.png/220px-SubtractiveColorMixing.png
Te zasady (opisane w Wikipedii) powodują, że wprawdzie możemy dodawać lub odejmować poszczególne barwy, ale zjawisko kolorów przeciwstawnych ogranicza nasze możliwości. Dodając np. kolor zielony zmniejszamy czerwony, zmniejszając żółty, zwiększamy niebieski. W kolejnym poście spróbuję więc pokazać proste metody pozwalające na dodawanie wszystkich barw jednocześnie i w dowolnym natężeniu.

 

W ten sposób dochodzimy właściwie do punktu w którym zdjęcie przestaje być fotografią, a staje się właściwie obrazem. Eksperymentując w sposób opisany wyżej uzyskałem takie wyniki:

które właściwie zdjęciami już nie są.

Powyższe zdjęcia, z wyjątkiem oznaczonych "foto-anzai_, zostały - za zgodą autorów - ściągnięte ze stron:
http://szczesliwamalpa.blogspot.com/
http://dyrektorloduwki.bloog.pl/?_ticrsn=3&smoybbtticaid=61370a
http://grycela.blogspot.com/
http://szpakowedrzewo.blogspot.com/
W tym miejscu przepraszam autorów za poczynione eksperymenty.


Prawdziwy, bo poetycki, zachód słońca, opisany także wierszem znalazłem jednak pod adresem:
http://2.bp.blogspot.com/-egb05Sb8jPc/VAyqxvHDlBI/AAAAAAAAJ_Y/sfbzCHaAjJU/s1600/00x_---MISIU_q2_big.jpg
Zdjęcia niestety nie mogę opublikować z uwagi na brak zgody autorki. Polecam jednak przejrzenie całego bloga.
.