Krajobrazy część 2

W cyklu "Krajobrazy..." zamierzałem przedstawić najciekawsze prace fotograficzne, i graficzne jakie zauważyłem na poznanych i zaprzyjaźnionych blogach Onetowskich. Poznanych i ... zaprzyjaźnionych ... to ważne. Zdarzało mi się bowiem, że na niektórych blogach nie zgadzano się na kopiowanie swoich prac. No i właśnie. Chciałbym w tym momencie wyjaśnić podstawową sprawę, a myślę, że jako fotograf, informatyk, grafik komputerowy, i elektronik, mogę wyrazić taką opinię.


Otóż pozbądźmy się wszelkich złudzeń. Obecnie nie ma możliwości zabezpieczenia prac graficznych przed możliwością skopiowania. Obejść można wszystko, bo co się pojawi na ekranie "jest już nasze". Oczywiście do prac wykonanych w wysokiej rozdzielczości, albo opartych na grafice wektorowej jest trudniejszy dostęp, jednak generalnie co poszło w sieć nigdy już nie będzie tylko nasze. Dlatego dziwią mnie, niczym nie uzasadnione, i  odpychające komunikaty o zakazie kopiowania i publikowania.


Jeżeli chcemy zachować zdjęcia, czy grafikę tylko dla siebie, i tylko w formie analogowej, np. do odpłatnego odstępowania, to trzymajmy je z dala od wszelkich komputerów, telefonów, iPadów, itp. agentów. Wtedy wszyscy będziemy zdrowsi.


Wracając do "Krajobrazów" od razu uprzedzam: Nie mogłem, no nie mogłem się powstrzymać, aby kilka zdjęć alElli pozostawić w spokoju. Zrobiłem to po to, aby ukazać jak skrajnie można obierać "prawie" ten sam obraz. Prawie, bo nie wiem, czy to co widziała alElla utrwalając ten obraz, było tym co odbierała w danej chwili? Podejrzewam, że osoby, które były na miejscu inaczej odbiorą oba obrazy. Ci co mieli kontakt z japonistyką także zapewne dadzą się oszukać na moją korektę.

To są skrajne przypadki, gdzie dokonano dość dużych zmian, ale podobne sytuacje występują o wiele częściej w różnych codziennych sytuacjach. Fotografujemy np. lodowiec, widząc piękne góry w ciepłych brązowo-zielonych barwach, z gdzieniegdzie porastającą roślinnością, skrzącym się białym śniegiem, i błękitnym niebem, a na zdjęciu najczęściej mamy jedną szaroniebieską plamę.


Warto więc pamiętać, że to co widzimy to tylko efekt przekształcenia biochemicznych zewnętrznych sygnałów na odpowiednie skojarzenia w mózgu. Dlatego nie wierzmy sprzętowi do końca, bo tym ostatecznym sędzią zawsze będzie człowiek. Tym bardziej więc z przyjemnością oglądam lodowce alElli, bo widać, że na niektórych zdjęciach uchwyciła piękno i intymność gór.